środa, 10 maja 2017

Pułk Czołgów Ciężkich Gwardii - organizacja wojenna czołgów IS-2





Pułk Czołgów Ciężkich Gwardii - organizacja wojenna czołgów IS-2



Witajcie! Niedługo pojawi się zapowiadany już od jakiegoś czasu film o czołgach ciężkich z rodziny IS w służbie wojska polskiego. Zanim jednak opowiemy Wam o losach „Stalinów” w naszej armii, chcielibyśmy przedstawić Wam inne zagadnienie związane z tym tematem. Opowiemy Wam dzisiaj o organizacji jednostek uzbrojonych w te czołgi. Zapraszamy!



W lutym 1944 roku po wprowadzeniu do uzbrojenia armii czerwonej czołgów typu IS-1/IS-2 zaczęto formować z nich jednostki nazywane Pułkami Czołgów Ciężkich Gwardii. Etat ten był zbliżony do wcześniejszego Pułku Czołgów Ciężkich Przełamania Gwardii uzbrojonego w czołgi KW i Churchille. W obu przypadkach pułk taki wyposażony był w 21. maszyn. Mimo podobnej liczby maszyn w pułkach ISów większa była liczba służb pomocniczych. Wartym odnotowania jest też fakt, że miano „gwardyjskich’, a więc elitarnych, jednostki otrzymywały na mocy rozkazu formowania, a nie za zasługi bojowe. Jedynymi niegwardyjskimi pułkami czołgów wyposażonych w ISy były polskie czwarty i piąty pułk. 




Pułk składał się z dowództwa, czterech kompanii bojowych oraz kompanii fizylierów, zaopatrzenia technicznego i kwatermistrzostwa. Liczył on ogółem 375 ludzi, w tym 90 oficerów i 121 podoficerów.  Dowództwo dysponowało jednym czołgiem. W jego skład wchodziły także pluton sztabowy i saperów. Kompania bojowa składała się z pięciu czołgów. Jeden czołg należał do dowódcy kompanii, a pozostałe cztery tworzyły dwa plutony, każdy po dwie maszyny. Na wyposażeniu pułku znajdowały się także samochody opancerzone BA-64, transportery opancerzone Universal Carrier oraz samochody osobowe i ciężarowe. 



W grudniu 1944 roku rozpoczęto formowanie gwardyjskich brygad czołgów ciężkich. Ich skład był opracowany na podstawie standardowych brygach pancernych armii czerwonej z tą różnicą, że zamiast batalionów czołgów średnich tworzyły go pułki czołgów ciężkich. Brygada taka dysponowała 65 czołgami IS-2 podzielonymi na trzy pułki, z czego dwa pojazdy pozostawały w dyspozycji dowództwa. Resztę wyposażenia stanowiły trzy działa samobieżne SU-76 oraz samochody takie jak w pułku czołgów ciężkich. W składzie brygady znajdowały się także kompania przeciwlotnicza i kontrwywiadu. Jako ciekawostkę można dodać informację o tym, że niektóre z pułków tych brygad były wyposażone nie w czołgi IS, a działa ISU.




Warto także dodać kilka słów o wyszkoleniu żołnierzy. Dowódcy brygad i pułków byli absolwentami akademii wojsk pancernych, dowódcy czołgów oraz kierowcy byli oficerami, a celowniczy i ładowniczy sierżantami lub starszymi sierżantami. Zapoznawanie się z budową czołgu następowało nie tylko na szkoleniach, ale także w zakładach fabrycznych i producenta. Załogi aktywnie uczestniczyły w procesie montażu czołgów. 




Podobnie jak niemieckie bataliony czołgów ciężkich, sowieckie pułki i brygady wyposażone w czołgi IS były samodzielnymi jednostkami podlegającymi najwyższemu dowództwu i kierowanymi na najistotniejsze rejony frontu. Należy też zaznaczyć, że tylko niewielka ilość żołnierzy służących na „Stalinach” miała możliwość walczyć uprzednio na innych czołgach ciężkich typu KW czy Churchill. Przykładem może tu być słynna 7. brygada czołgów ciężkich gwardii poprzednio uzbrojona w czołgi T-34. Do końca wojny armia czerwona sformowała aż 43 pułki i 7 brygad.

Zapraszamy też do obejrzenia wersji video artykułu:

W ramach bonusu kilka ciekawych linków związanych z tym czołgiem:

J. T. Hartman - Czołgista z11 Dpanc od bitwy w Ardenach po dzień zwycięstwa

Od kilku dni, przeglądając strony o tematyce pancernej, zacząłem natrafiać na reklamy nowej książki związanej z tą tematyką. „Czołgista...